Στις αρχαίες Κλεωνές και αφού προσπεράσετε το σημερινό χωριό , ανάμεσα στα αμπέλια , θα συναντήσετε το Ναό του Ηρακλή που στήθηκε για τον άθλο του με το λιοντάρι. Και εδώ η σκαπάνη τηρεί σιγή ιχθύος παρότι , σύμφωνα με την παράδοση , οι τάφοι του Εύρυτου και του Κτέατου πρέπει να βρίσκονται εδώ και οι Κλεωνές ήταν ισχυρή και ακμάζουσα πολιτεία.
Στην είσοδο της Νεμέας , αριστερά , στον απότομο βράχο που υψώνεται επιβλητικά , βρίσκεται εναρμονισμένη με την πέτρα η Παναγιά του Βράχου , που η ιστορία της συνδέεται με την παλαιότερη και πολυθρύλητη Μονή και Επισκοπή Πολυφέγγους , κτισμένη τουλάχιστον το 1633 σύμφωνα με τη σφραγίδα της.
Η είσοδος της Μονής είναι λιθόκτιστη , καμαρωτή με τη δυτική της πλευρά να αγγίζει τον βράχο και την αριστερή να στηρίζεται σε τοίχο. Αξίζει επίσης να αναφερθεί το ασκηταριό του Πολυφέγγους που βρίσκεται σφηνωμένο μέσα στη σπηλιά της κορυφής του προβούνου , με τοιχογραφίες της Υπαπαντής του Κυρίου και του Αγίου Γεωργίου , του 11ου - 12ου αιώνα.
Στον ¶γιο Νικόλαο , μονή που κτίστηκε το 1700 , σώζεται σήμερα το ανακαινισμένο εκκλησάκι και η παλαιά εικόνα (1792) του Αγίου Νικολάου.
Στην έξοδο της Νεμέας συναντάτε το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου , άμεσα συνδεδεμένο με την εκκλησιαστική ιστορία της περιοχής. Μονόχωρο , με κεραμοσκεπή στέγη , ξύλινο τέμπλο και θαυμάσιες εικόνες , φιλοτεχνημένες το 1932 , αποτελεί ένα από τα στολίδια και τα καμάρια της Νεμέας.
Συνεχίζοντας την περιπλάνηση ο επισκέπτης , διασχίζοντας τους φημισμένους αμπελώνες της Νεμέας και απολαμβάνοντας μια ωραία διαδρομή ακολουθώντας την κοίτη του Ασωπού , φτάνει στο χωριό Λεόντιο που θεωρείται ιδανικός τόπος για το Αγιωργίτικο (330 μ. υψόμετρο) , ένα κρασί που σκλαβώνει τις αισθήσεις με την πρώτη δοκιμή.
Άρωμα βανίλιας , γεύση φραγκοστάφυλου , αίσθημα μεταξιού θα σας πλημμυρήσουν απρόβλεπτα.
Το Λεόντιο είναι η περιοχή που δίνει περισσότερο από το 1/4 της Νεμεάτικης παραγωγής. Ο όμορφος ξενώνας , δωρεά του Γεωργίου Μπεκιάρη , είναι ιδανικός και αν αποφασίσετε να διανυκτερεύσετε , εκεί θα βρείτε σίγουρα φιλοξενία.